Pierwsze szczyty zdobywała w chustce na głowie, w czasach, gdy kobiety w gĂłrach były traktowane przez wspinaczy jak dodatkowy plecak. To od niej zaczął się alpinizm kobiecy!

Uznanie zdobyła spektakularnie. Ta droga uchodziła za przejście dla szaleńcĂłw. Zwłaszcza od czasu tragicznego wypadku z 1929 roku, utrwalonego przez Juliana Przybosia w wierszu Z Tatr. Siostry SkotnicĂłwny wyszły ze swojego zakopiańskiego domu, by samodzielnie przejść Zamarłą Turnię. I nigdy nie wrĂłciły do domu. Od tamtej pory żaden kobiecy zespĂłł nie prĂłbował pĂłjść ich szlakiem, utrwalając fatalistyczny mit szczytu. Aż do lata 1960 roku, kiedy rankiem Halina KrĂźger-Syrokomska wyruszyła z Morskiego Oka, by niedługo być na ustach wszystkich i stać się środowiskową legendą. A potem się zaczęło...

Pierwsza Europejka na ośmiotysięczniku, polski rekord wysokości kobiet w Pamirze, wiele pierwszych kobiecych przejść w Tatrach, drogi w Alpach francuskich i szwajcarskich, zdobycie filaru Trollryggen w Norwegii. Należała do pierwszego pokolenia powojennych wspinaczy. Brała udział we wszystkich najważniejszych wyprawach swoich czasĂłw, usilnie promując ideę wspinania się w kobiecych zespołach. Aż nagle odmĂłwiono jej paszportu... Sukcesy Haliny przetarły drogę na najwyższe szlaki świata kolejnym himalaistkom, w tym Wandzie Rutkiewicz, ktĂłra wielokrotnie towarzyszyła jej podczas wypraw. Te dwie czołowe polskie himalaistki rĂłżniło wiele. Nade wszystko: KrĂźger-Syrokomska nie chciała zginąć w gĂłrach... "GĂłry? To ważne jak cholera, ale oprĂłcz tego jest też inne życie" — mawiała.

Po olbrzymim sukcesie Simony... oraz Wandy... Anna Kamińska powraca w gĂłry z fascynującą opowieścią o Halinie KrĂźger-Syrokomskiej - kobiecie, niczym Simona Kossak, nieodkrytej, a zarazem himalaistce, bez ktĂłrej nie byłoby Wandy Rutkiewicz.